خامنه‌ای برای جلب حمایت روسیه از حکومت اسلامی، موافقت کرد بخش عمده‌ای از منابع عظیم نفت و گاز تازه کشف شده ایران در دریای خزر،
طی یک قرارداد ننگین به روسیه واگذار شود و همچنین نیروهای روسی اجازه داشته باشند به بهانه دفاع از این منابع، اما عملا برای دفاع از حاکمیت وی، به همراه ۸۰ هزار نیروی نظامی تا عمق ۷۰ کیلومتری جنوب بندر انزلی وارد خاک ایران شوند.
پیش از این در سال ۲۰۰۸ میلادی یک قرارداد نفتی مشترک بین ایران و روسیه به امضاء رسیده بود که عملیات اکتشاف نفت و گاز جدید ایران در دریای خزر را به روس‌ها واگذار می‌کرد. این قرارداد به امضای مسعود می‌رکاظمی وزیر نفت وقت ایران و اشناتکو از روسیه رسید. در این قرارداد یک الحاقیه نظامی هم وجود داشت که سردارفیروز آبادی به نمایندگی از سوی دفتر علی خامنه‌ای و فرماندهی نیروی دریایی روسیه آن را امضاء کردند.
پس از دو سال، اکتشافهای انجام شده در این منطقه به نتیجه رسید و مقدمات بهره برداری از آن هم به عمل آمد. نتیجه بررسی‌های اکتشافی در سال ۲۰۱۱ اما نشان داد که منابع نفت و گاز قابل استخراج بسیار بیش از آن بود که پیش‌تر تصور می‌شد.
در ماه مه سال ۲۰۱۱ مقامهای نفتی کشور در مصاحبه‌های خودرسما اعلام کردند که در عمق ۲۴۰۰ متری آبهای دریای خزر ۴۶ حوزه گاز و نفت را کشف کرده‌اند و بزودی استخراج نفت و گاز از آن منطقه آغاز خواهد شد. در حالیکه آمارهای رسمی تحت اختیار کار‌شناسان ایران سبز نشان می‌دهد تعداد حوزه‌های نفت و گاز کشف شده نه ۴۶ مورد بلکه ۷۱ مورد است و در عین حال خیانت حکومت جمهوری اسلامی نیز محدود به اعلام آمارهای غلط اکتشافی نیست. بلکه خیاتی است که به واگذاری اراضی شما کشور، امنیت نظامی دریای خزر و تاراج منابع و منافع ملی ایران منتهی می‌شود.
lموارد ذیل بخشی از این قرارداد ضد ملی و خائنانه حکومت است
۱ – بر اساس قرارداد اولیه (سال ۲۰۰۸ میلادی) هم اینک یک کنسرسیوم نفتی به نام «تات اویل ایران صدر» بین ایران و روسیه تشکیل شده تا مناسبات سیاسی و اقتصادی این پروژه عظیم را سازماندهی نماید. دفتر حقوقی این شرکت در آستاراخان مستقر شده و دفتر مالی و مدیریتی آن در مسکو قرار دارد. هدف این شرکت پنهان سازی فعالیت‌های نفتی حکومت از تیررس تحریمهای و فراهم ساختن پیوندهای توامان سیاسی، اقتصادی و نظامی بین دو کشور است. البته نه در جهت تامین منافع مردم بحران زده ایران، بلکه در راه تامین منافع گروه نظامی امنیتی حاکم بر کشور و نیز زیر مجموعه‌های دفتر علی خامنه‌ای از یک سو، و از سوی دیگر شرکت‌های نفتی روسیه که سهم زیادی از آن‌ها به ولادیمیر پوتین و همسرش تعلق دارند .
۲ – سهامداران روسی این کنسرسیوم شرکت‌های گاز پروم نفت، لوک اویل و رزنفت هستند. به علاوه طبق قرارداد مذکور نماینده پوتین در کنسرسیوم حضور دائمی خواهد داشت. ولادیمیر پوتین همچنین سهم قابل توجهی از شرکت خصوصی نفت روسیه (لوک اویل) و نیز کنترل مستقیم بر فعالیت‌های رز نفت را به خود اختصاص داده است .
۳ – در نخستین قدم برای پنهان سازی واقعیت، مسئولان نفتی ایران طی گزارشهای رسمی تعداد حوزه‌های نفتی جدید خزر را ۴۶ مورد اعلام کرده‌اند در صورتی که آمار واقعی این حوزه‌ها ۷۱ مورد است.
۴ – مقامهای رسمی کشور ذخایر نفت و گاز کشف شده در دریای خزر را ۷ میلیارد بشکه نفت و ۵۰ تریلیون فوت مکعب گاز اعلام کردند. در حالیکه بر اساس مدارک و مستندات تحت اختیار کار‌شناسان ایران سبز، میزان نفت قابل استخراج در این ۷۱ حوزه ۱۱ میلیارد بشکه و میزان گاز قابل استخراج ۱۳۸ تریلیون فوت مکعب محاسبه شده است!
۵ – بیشترین تعداد حوزه‌های نفت و گاز کشف شده خزر – که فقط بخش ایرانی آن مورد نظر است – در منطقه نفتی «سردار جنگل»، «آذری»، «کن سری آلمو» و «اناران» قراردارند.
۶ – حکومت ایران ارزش منابع جدید نفتی در دریای خزر را ۷۷۰ میلیارد دلار اعلام کرده است. حال آنکه رقم واقعی پیش بینی شده در اسناد بر مبنای نرخ‌های کنونی، بالغ بر ۱۲۶۰ میلیارد دلار برآورد می‌شود. مبلغ گاز قابل استخراج از این منابع جدید نیز توسط حکومت ۱۳۰ میلیارد دلار اعلام شده که رقم حقیقی آن ۳۵۰ میلیارد دلار است!
۷ – سهام این کنسرسیوم بین دو طرف قرارداد بر مبنای ۶۴/۹ درصد سهم روسیه و ۳۵/۱ درصد نیز سهم طرف ایرانی محاسبه شده است! از سهم روس‌ها ۱۰ درصد رسما به پوتین و خانواده‌اش تعلق می‌گیرد و مابقی سهام به شرکت‌های نفتی روسی تعلق دارد. از سهم کنسرسیوم ایرانی هم ۲۰ درصد متعلق به شرکت «تات اویل ایران صدر» تعلق دارد (یکی از شرکت‌های مرتبط با صدرا، شرکت «تات نفت ایران اویل کمپانی کیش است). ۱۵/۱ درصد سهام نیز به حدود ۴۰۰ نفر از مقامهای سیاسی، نظامی، قضایی و روحانی کشور تعلق خواهد داشت. در این فهرست اسامی کسانی مانند مجتبی، مصطفی، میثم، حسن، نزیه، هدی و مسعود خامنه‌ای دیده می‌شود. همچنین اسامی علی فیروزآبادی، حسن فیروزآبادی، جنتی، جوانی، هدایت‌زاده، حسین شریعتمداری، عسکراولادی، محمد تقی و مجتبی مصباح یزدی، مسعودجزایری، برادران لاریجانی، حداد عادل، عبدالله عراقی و حسین شاهمرادی هم در این لیست ۴۰۰ نفره دیده می‌شود.
۸ – بر اساس تصمیم این کنسرسیوم، سهم همه سهامداران (روسی و ایرانی) در مرکز مالی شرکت در مسکو محاسبه و بر اساس میزان تولید و صدور نفت و گاز و به تناسب سهم تعیین شده به حساب آنان واریز می‌گردد. البته اصلیترین سهم درآمدهای پنهان این کنسرسیوم که بالغ بر صد‌ها میلیارد دلار است برای توسعه مخفیانه فعالیت‌های نظامی، امنیتی و اتمی بین دو کشور صرف خواهد شد.
۹ – بر اساس توافق حکومت‌های ایران و روسیه که به امضای سردار فیروزآبادی و فرماندهی نیروی دریایی روسیه رسیده، نیازهای امنیتی منطقه خزر از جمله حوزه‌های نفت و گاز شامل دکل‌های حفاری، اسکله‌ها،، شبکه‌های انتقال نفت و گاز (علیرغم اینکه بطور کامل در آبهای ایران قرار دارند) به فرماندهی نیروی دریایی روسیه واگذار می‌شود! جالب توجه اینکه در این قرارداد قید شده است دولت ایران تقاضای حضوردائمی ناوگان روسیه در آبهای خود را دارد.
۱۰ – نیروهای نظامی روسیه مجازند علاوه بر استقرار ساختارهای دفاعی در منطقه نفتی خزر، در مواقع اضطراری نیروهای خود را تا عمق ۷۰ کیلومتری جنوب بندر انزلی وارد خاک ایران نمایند. اقدامات نظامی روسیه در آبهای خزر ایران و مناطق شمالی کشور با هماهنگی نیروهای سپاه پاسداران انجام می‌شود جز موارد نظامی و امنیتی مربوط به استفاده از موشک‌های اس/ ۳۰۰ که تماما تحت فرماندهی افسران روسی مدیریت خواهد شد.
۱۱ – مقامهای ایران و روسیه توافق کرده‌اند هر‌گاه لازم باشد روسیه به درخواست حضور نظامی در ایران پاسخ دهد. فرا‌تر رفتن از شعاع ۷۰ کیلومتری مورد توافق در قرارداد برای سربازان روسی، منوط به توافق دفتر آیت الله خامنه‌ای خواهد بود.
۱۲ – ارتش روسیه مجاز است در زمان حضور نظامی در ایران ۸۰ هزار سرباز را برای مدت ۳ ماه در کشورمان مستقر سازد. تمدید این مدت زمان یا افزایش تعداد نیرو‌ها منوط به درخواست حکومت ایران است.
۱۳ – طبق این قرارداد روسیه از مواضع سیاسی و نظامی حکومت ایران حمایت خواهد کرد و چنانچه این کشور از سوی مخالفان داخلی یا دولتهای غربی‌ها مورد تهدید واقع شود، روسیه بعنوان هم پیمان با ایران همراه خواهد شد. در همین راستا، هر گونه حمله نظامی به ایران به دلیل به خطر افتادن منافع نفت و گاز روسیه در دریای خزر (در آبهای ایران!) و نیز خطر حضور نیروهای ناتو درهمسایه جنوبی این کشور، به عنوان تهدید امنیت ملی روسیه تلقی می‌شود و آنان خود را موظف به مقابله می‌دانند. سخنان نماینده روسیه در ناتو نیز که روز جمعه ۱۳ ژانویه در یک کنفرانس مطبوعاتی در بروکسل عنوان شد و گفت که مسکو هرگونه درگیری نظامی در ایران را تهدیدی مستقیم علیه امنیت خود تلقی می‌کند نیز دقیقا بر اساس این توافقنامه صورت پذیرفت.
۱۴ – ایران و روسیه هر‌گاه لازم بدانند مانورهای نظامی را در منطقه خزر برگزار خواهند کرد و از نمایندگان نظامی طرف دیگر برای بازدید دعوت خواهند کرد. در همین چارچوب روس‌ها بزودی مانور بزرگ نظامی خود را برگزار خواهند کرد.
منبع :ايران بريفينگ
